هلیکوباکترپیلوری می تواند با استقرار در بخش آنتروم (بخش انتهایی معده با ماهیچه های

هلیکوباکترپیلوری می تواند با استقرار در بخش آنتروم (بخش انتهایی معده با ماهیچه های ضخیم و قوی) سبب عفونت طولانی مدت این ناحیه شود. در واقع تنها باکتری که می تواند در محیط خشن معده و در مقابل حضور شیره معده زندگی و رشد نماید هلیکوباکترپیلوری می باشد.

این باکتری با استفاده از غذا یا آب آلوده از راه دهان وارد معده شده و کافی است یک‌بار بتواند در موکوس معده پنهان شود، در این حال باکتری مذکور در لایه مخاطی معده مستقر شده و توسط تاژک‌های برآمده، خود را در میان سلول‌های لایه مخاطی جای می‌دهد و یا در صورت بروز زخم معده در ناحیه فاقد لایه مخاطی و در واقع بر روی سلول‌های اپیتلیوم معده استقرار یافته و تاژک‌های خود را در آن ناحیه فرو می‌برد.

در واقع هنگامی‌که لایه موکوسی نازک شده و گلبول‌های سفید وارد این ناحیه می‌شوند نمی‌توانند از آن خارج شوند. به سبب درگیری سلول‌های ایمنی با هلیکو باکتر آنتی بادی‌های موجود در سرم خون که IgG & IgA می باشند بالا می‌روند.

تظاهرات بالینی

 سوء هاضمه،  سوزش سر دل، نفخ، حالت تهوع، التهاب معده، بروز زخم اثنی عشر.

درد در ناحیه بالای شکم که یک ساعت یا بیشتر بعد از صرف غذا مشاهده می‌شود.

درمان

این باکتری با استفاده از غذا یا آب آلوده از راه دهان وارد معده شده و کافی است یک‌بار بتواند در موکوس معده پنهان شود، در این حال باکتری مذکور در لایه مخاطی معده مستقر شده و توسط تاژک‌های برآمده، خود را در میان سلول‌های لایه مخاطی جای می‌دهد و یا در صورت بروز زخم معده در ناحیه فاقد لایه مخاطی و در واقع بر روی سلول‌های اپیتلیوم معده استقرار یافته و تاژک‌های خود را در آن ناحیه فرو می‌برد.

در صورتی‌که زخم گوارشی بعد از انجام بیوپسی یا آندوسکوپی مشاهده نشد می توان درمان 14 روزه را با آنتی بیوتیک ها و داروهای آنتی اسید را انجام داد. داروهای آنتی بیوتیکی متداول عبارتند از :

کلاریترومایسین، تترا سایکلین، مترونیدازول، آموکسی سیلین.

در کنار آنتی بیوتیک درمانی می بایست از داروهایی همچون بیسموت و نیز داروهای کاهنده اسیدیته معده مثل: رانیتیدین، سایمتدین، فاموتیدین، امپرازول، پنتو پرازول، لانزو پرازول استفاده کرد.

خطرات درمانی دارویی

 مصرف داروی بیسموت می‌تواند موقتا منجر به خاکستری رنگ شدن دهان و دندان و ایجاد یبوست و اسهال و سیاهرنگی مدفوع بشود.

آنتی بیوتیک‌ها نیز سبب بروز واکنش‌های آلرژیک شده و یا حتی موجب مرگ شوند.

برخی آنتی بیوتیک‌ها مثل: کلاریترومایسین سبب ایجاد مزه بد دهان می شود. 

مترونیدازول موجب ناراحتی معده، اسهال، عدم تعادل، خارش، بد طعمی دهان می‌شود. 

این دارو نباید همراه با الکل مصرف شود چرا که باعث سرخ شدن، سردرد، و حالت تهوع می‌گردد. 

در ضمن هنگامی‌که آنتی بیوتیک‌ها در دوز بالا استفاده می شوند بعد از مدتی بیماران آلودگی با کاندیدای ناپایدار ( آلودگی با مخمر ) پیدا می‌کنند. 

در هنگام درمان آلودگی هلیکوباکتر به این نکته باید توجه نمود که هلیکوباکتر به راحتی نسبت به کلاریترومایسین و مترونیدازول مقاوم می‌شود و نباید بعد از یک دوره درمانی برای دوره های بعد از آنها (بلافاصله) استفاده نمود. 

در واقع بعد از دو هفته آنتی بیوتیک تراپی 4 هفته می بایست از درمان اجتناب کرد.